Mesaj: #1sessiz sinemanın ilk yılları ve sonu

Sessiz sinema,bu yeni sanatta en son olarak varlık gösteren genç Sovyet okuluyla en gelişmiş durumuna ulaştı.Sessiz sinema,böylelikle kendi başına bir sanat,kendine çzgü kuralları olan,belli ilkelere dayanan bir anlatım olmuştu ki,birdenbire ortaya ses öğesi çıktı.Ses öğesinin sinemada herşeyden önce sözlendirme için kullanılacağı,filimlere arayazılar konulmaya başlandığından beri anlaşılmıştı.İlk sessiz filmlerde ara yazı yoktu:daha sonraları bir çekimden öbürüne geçerken zaman bakımından ilerlemeyi göstermek,bulunulan yeri belirtmek,kişilerin kimliğini ortaya koymak için ara yazılar kullanılmaya başlandı.Giderek bunlar yerini ''konuşma'yı gösteren yazılara bıraktı.1920 yıllarına doğru senaryonun gelişmesi,görüntüler kadar arayazılar,çekimler arasında açık kapatmak ihtiyacını duyan kurgucunun isteğine göre değil,senaryocunun isteğine göre hazırlanıyordu.Sessiz sinemanın son birkaç yılı içinde ''konuşma''yla ilgili sözler o kadar önem kazandı ki,herhangi bir oyuncu ağzını açıp söz söylemeye başlarken çekimi kesip bir arayazıyla bu sözü vermek alışkanlık haline geldi.Sinemada sesin,daha doğrusu sözün saltanatı başlamıştı.